«خجالت نكش» از معدود فيلمهاي كمدي جشنواره امسال است. همان طور كه مي دانيم آثار كمدي عموماً اقبال كمتري در جشنواره فيلم فجر داشته اند و ممكن است به بخش رقابتي راه يابند اما شانس چنداني براي نامزدي و برد جايزه نخواهند داشت.
ابتدا بايد اذعان كنم كه «خجالت نكش» كمدي شريفي است؛ شريف بدان جهت كه به سمت و سوي لودگي نمي رود و داستان سالمي را روايت مي كند و اينخود اتفاق خوبي در سينماي ايران است اما شايد اگر چنين فيلمي در مديوم تلويزيون ساخته مي شد مي توانست موفق تر از شرايط فعلي باشد. نخستين ساخته رضا مقصودي پيرو جريان تكرار نمونه هاي موفق تلويزيوني در سينما ساخته شده است و براي من به شدت يادآور فيلم «زاپاس» است كه دو سال قبل در جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمد اما فيلم از برخي جهات نسبت به «زاپاس» قوي تر است. «خجالت نكش» شروع به موقعي دارد، روان پيش مي رود و رويدادهايش مناسب و به اندازه اند و نقطه اتمامش نيز خوب و به موقع است. فيلم ريتم خوبي دارد، پركشش است و سعي مي كند در چارچوب قواعد ژانري خود قرار گيرد و از اسلوب هاي گونه ي خود پيروي كند، در طراحي رويدادها و داستانك ها دست به تكرار نمي زند، موقعيت هاي كميك اش واقعاً بامزه اند و مخاطب را به خنده مي اندازند اما شايد عمق اين شوخي ها در همان حد و اندازه سريالهايي چون «پايتخت» و فيلمهايي چون «زاپاس» باقي بماند؛ شوخي هايي كه نشئت گرفته از خنگي و دست و پاچلفتي شخصيت هاي داستان اند و عموماً براساس پاره اي از سواتفاهم ها و بدشانسي ها اتفاق مي افتد. استفاده از برخي تكيه كلام ها انگار به الگوهاي ثابتي در بيانِ بازيگرانشان تبديل شده اند؛ مثلاً احمد مهرانفر بي شباهت به «زاپاس» و «پايتخت» صحبت نمي كند.
بازي او اما خوب است و همخوان با ديگر بازيگران فيلم و البته شخصيت پردازي مرد، خونسردي وبي خيالي اش در مقابل حرص و جوش خوردن هاي مكرر همسرش خوب و بامزه از آب درآمده است. شبنم مقدمي نيز مانند هميشه بازي روان وخوبي دارد؛ با رعايت درست لهجه در سراسر فيلم و بهره گيري هوشمندانه اش از ميميك صورت. تركيب بازيگران فيلم نيز تركيبي تلويزيوني است؛ از ليندا كياني و الناز حبيبي گرفته تا شهره لرستاني و عليرضا رييسي و حتي سام درخشاني كه بيشتر در تلويزيون ديده مي شوند تا سينما. شايد همين سادگي قصه ي فيلم و بازي هاي تلويزيوني بازيگران نقش هاي فرعي كار را به سريال هاي طنز سيما نزديك مي كند. اما بي انصافي ست اگر از يكدستي بازي ها و حضور موثر بازيگران نقش مكمل در فيلم نام نبرم زيرا حقيقتاً نمي توان ايرادي از آنها و بازي هاي خوبشان گرفت.
مطالب مرتبط : دانلود رايگان فيلم سينمايي آذر
فيلمنامه به رغم ژانر كمدي اش نسبتاً گاف ندارد و بر زيربناي نسبتاً منطقي اي بناشده است اما برخي ساده انگاري ها نيز در آن به چشم مي خورند، مثلاً چه طور در روستايي با آن جمعيت كم، صنمِ باردار (شبنم مقدمي) پنج ماه از خانه اش خارج نمي شود و كسي هم سراغي از او نمي گيرد؟ چه طور خانواده صنم كه يك بار نوزاد را ديده اند وقتي به منزل مرضيه مي روند و بار ديگر او را مي بينند متوجه نمي شوند كه اين، همان نوزدايست كه قبلاً هم ديده بودند؟ و اين كه اصلاً چه طور خود صنم تا ماه چهارم متوجه باردار بودنش نمي شود؟ ... از اين دست سوال ها ممكن است براي مخاطباني كه با دقت بيشتر فيلم را مي بينند پيش بيايد؛اهمال هايي كه "كمدي بودن" فيلم نمي تواند بهانه اي براي توجيه آنها باشد.
به اعتقاد من، «خجالت نكش» فيلميست كه با چشم پوشي از برخي ضعف هاي ساختاري- داستاني اش، مي تواند گزينه مطلوبي باشد در جهت تغيير ذائقه ي مخاطب عام براي انتخاب و تماشاي فيلم كمدي اي كه سطح نسبتاً قابل قبولي دارد و براي خنداندن مخاطبش دست به هر عمل وقيحانه اي نمي زند.
بازي شبنم مقدمي در اين فيلم به نظرم شايستگي نامزدي سيمرغ بلورين را دارد گرچه كمتر ديده ام بازيگران نقش هاي كمدي چندان ديده شوند.
«خجالت نكش» از معدود فيلمهاي كمدي جشنواره امسال است. همان طور كه مي دانيم آثار كمدي عموماً اقبال كمتري در جشنواره فيلم فجر داشته اند و ممكن است به بخش رقابتي راه يابند اما شانس چنداني براي نامزدي و برد جايزه نخواهند داشت.
ابتدا بايد اذعان كنم كه «خجالت نكش» كمدي شريفي است؛ شريف بدان جهت كه به سمت و سوي لودگي نمي رود و داستان سالمي را روايت مي كند و اينخود اتفاق خوبي در سينماي ايران است اما شايد اگر چنين فيلمي در مديوم تلويزيون ساخته مي شد مي توانست موفق تر از شرايط فعلي باشد. نخستين ساخته رضا مقصودي پيرو جريان تكرار نمونه هاي موفق تلويزيوني در سينما ساخته شده است و براي من به شدت يادآور فيلم «زاپاس» است كه دو سال قبل در جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمد اما فيلم از برخي جهات نسبت به «زاپاس» قوي تر است. «خجالت نكش» شروع به موقعي دارد، روان پيش مي رود و رويدادهايش مناسب و به اندازه اند و نقطه اتمامش نيز خوب و به موقع است. فيلم ريتم خوبي دارد، پركشش است و سعي مي كند در چارچوب قواعد ژانري خود قرار گيرد و از اسلوب هاي گونه ي خود پيروي كند، در طراحي رويدادها و داستانك ها دست به تكرار نمي زند، موقعيت هاي كميك اش واقعاً بامزه اند و مخاطب را به خنده مي اندازند اما شايد عمق اين شوخي ها در همان حد و اندازه سريالهايي چون «پايتخت» و فيلمهايي چون «زاپاس» باقي بماند؛ شوخي هايي كه نشئت گرفته از خنگي و دست و پاچلفتي شخصيت هاي داستان اند و عموماً براساس پاره اي از سواتفاهم ها و بدشانسي ها اتفاق مي افتد. استفاده از برخي تكيه كلام ها انگار به الگوهاي ثابتي در بيانِ بازيگرانشان تبديل شده اند؛ مثلاً احمد مهرانفر بي شباهت به «زاپاس» و «پايتخت» صحبت نمي كند.
بازي او اما خوب است و همخوان با ديگر بازيگران فيلم و البته شخصيت پردازي مرد، خونسردي وبي خيالي اش در مقابل حرص و جوش خوردن هاي مكرر همسرش خوب و بامزه از آب درآمده است. شبنم مقدمي نيز مانند هميشه بازي روان وخوبي دارد؛ با رعايت درست لهجه در سراسر فيلم و بهره گيري هوشمندانه اش از ميميك صورت. تركيب بازيگران فيلم نيز تركيبي تلويزيوني است؛ از ليندا كياني و الناز حبيبي گرفته تا شهره لرستاني و عليرضا رييسي و حتي سام درخشاني كه بيشتر در تلويزيون ديده مي شوند تا سينما. شايد همين سادگي قصه ي فيلم و بازي هاي تلويزيوني بازيگران نقش هاي فرعي كار را به سريال هاي طنز سيما نزديك مي كند. اما بي انصافي ست اگر از يكدستي بازي ها و حضور موثر بازيگران نقش مكمل در فيلم نام نبرم زيرا حقيقتاً نمي توان ايرادي از آنها و بازي هاي خوبشان گرفت.
مطالب مرتبط : دانلود رايگان فيلم سينمايي آذر
فيلمنامه به رغم ژانر كمدي اش نسبتاً گاف ندارد و بر زيربناي نسبتاً منطقي اي بناشده است اما برخي ساده انگاري ها نيز در آن به چشم مي خورند، مثلاً چه طور در روستايي با آن جمعيت كم، صنمِ باردار (شبنم مقدمي) پنج ماه از خانه اش خارج نمي شود و كسي هم سراغي از او نمي گيرد؟ چه طور خانواده صنم كه يك بار نوزاد را ديده اند وقتي به منزل مرضيه مي روند و بار ديگر او را مي بينند متوجه نمي شوند كه اين، همان نوزدايست كه قبلاً هم ديده بودند؟ و اين كه اصلاً چه طور خود صنم تا ماه چهارم متوجه باردار بودنش نمي شود؟ ... از اين دست سوال ها ممكن است براي مخاطباني كه با دقت بيشتر فيلم را مي بينند پيش بيايد؛اهمال هايي كه "كمدي بودن" فيلم نمي تواند بهانه اي براي توجيه آنها باشد.
به اعتقاد من، «خجالت نكش» فيلميست كه با چشم پوشي از برخي ضعف هاي ساختاري- داستاني اش، مي تواند گزينه مطلوبي باشد در جهت تغيير ذائقه ي مخاطب عام براي انتخاب و تماشاي فيلم كمدي اي كه سطح نسبتاً قابل قبولي دارد و براي خنداندن مخاطبش دست به هر عمل وقيحانه اي نمي زند.
بازي شبنم مقدمي در اين فيلم به نظرم شايستگي نامزدي سيمرغ بلورين را دارد گرچه كمتر ديده ام بازيگران نقش هاي كمدي چندان ديده شوند.
كتاب سطل شما چقدر پر است ؟